مقایسه سلامت روانی زنان و مردان ورزشکار در اماکن روباز و سرپوشیده

مقدمه و هدف: سلامت، به عنوان یکی از پیش شرط های اصلی نظام های رفاه اجتماعی است. بر این اساس هدف از پژوهش حاضر مقایسه سلامت روانی زنان و مردان شرکت کننده در فعالیت های ورزشی در اماکن روباز و سرپوشیده بوده است. روش­شناسی: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علی – مقایسه ای بوده که در دسته تحقیقات کاربردی  قرار دارد. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه زنان و مردان شرکت کننده در فعالیت های ورزشی در فضاهای روباز (اماکن طبیعی) و سر پوشیده (فضاهای سالنی) ورزشی شهرستان تهران بود. 180 نفراز این افراد با میانگین سنی 42/35 سال (ورزشکاران اماکن سرپوشیده با میانگین سنی 45/30 سال و اماکن رو باز با میانگین سنی39/40 سال که دارای 6 ماه سابقه فعالیت، 3جلسه در هفته بودند) با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه سلامت عمومی 28 سؤالی (GHQ-28) گلدبرگ و میلر (1979)بوده است. روش های آماری مورد استفاده در این پژوهش شامل آمار توصیفی(میانگین وانحراف معیار) و استنباطی (تحلیل واریانس دو طرفه و تحلیل واریانس چند متغیره) بوده و برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss16 استفاده شد. یافته­ها : نوع محیط ورزشی بر سلامت عمومی افراد مؤثر بود (03/0p=). به طوری که شرکت کنندگان در فعالیت های ورزشی در محیط های روباز و فضاهای طبیعی نسبت به محیط های سرپوشیده و فضاهای سالنی از مشکلات روانی کمتر و سلامت روانی بیشتر، به ویژه از افسردگی پایین تری برخوردار بودند (007/0p=). اما اثر جنسیت(88/0p=) و تعامل جنسیت و نوع محیط ورزشی بر سلامت روانی معنی دار نبود(10/0p=). بحث و نتیجه­گیری: با توجه اثر بخشی نوع محیط ورزشی بر بهبود سلامت روانی؛ بنابراین برای ارتقاء سلامت عمومی جامعه و جلوگیری از افزایش افسردگی بهتر است به ورزش در محیط های سبز نظیر پارک ها و فضاهای با پوشش چمن توجه بیشتری شود.